اساس تفکّر در سبك هندی…………………………………………………………………………………………………

عوامل پیدایش سبك هندی …………………………………………………………………………………………………

ساختار سبكی بیت هندی …………………………………………………………………………………………………..

پیش مصرع و مصرع برجسته ……………………………………………………………………………………………..

دو شیوه در سبك هندی …………………………………………………………………………………………………….

مختصّات سبك هندی………………………………………………………………………………………………………..

شرح حال: زندگینامه …………………………………………………………………………………………………………

تخلّص شاعر ………………………………………………………………………………………………………………….

جایگاه علمی و ادبی………………………………………………………………………………………………………….

ویژگی های شعری غنی: زبانی، فکری، ادبی……………………………………………………………………………

بررسی زیبایی شناسی شعر غنی……………………………………………………………………………………………

محتسب ستیزی غنی………………………………………………………………………………………………………….

اوضاع سیاسی و ادبی عصرشاعر …………………………………………………………………………………………

تاریخ سیاسی دوران حیات غنی……………………………………………………………………………………………

غنی و حکومت ……………………………………………………………………………………………………………….

ادبیّات در دورة گورکانیان هند …………………………………………………………………………………………….

غنی، صائب و کلیم ………………………………………………………………………………………………………….

غنی و عزلت…………………………………………………………………………………………………………………..

معرفی نسخه ها……………………………………………………………………………………………………………….

جدول مقایسه ای نسخ ………………………………………………………………………………………………………

شیوة تصحیح……………………………………………………………………………………………………………………

معرّفی علائم اختصاری و نشانه ها………………………………………………………………………………………..

فصل سوم : متن دیوان غنی کشمیری

پیوست ………………………………………………………………………………………………………………………….

فصل چهارم : شرح و تعلیقات ابیات

فهرست منابع و مآخذ………………………………………………………………………………………………………..

چکیدة انگلیسی………………………………………………………………………………………………………………………………

چکیده

غنی، از شاعران بزرگ فارسی­زبان کشمیر است. شعر او آن­چنان که از اشعارش بر می آید، سهل و ممتنع است. با این همه، گاه شعر او دچار پیچیدگی­هایی می­شود که فهم آن بر خوانندگان عادی دشوار است. در باب تدوین و گردآوری دیوان شعرش، بنا به تحقیق، نخستین بار محمّد علی ماهراکبرآبادی دیوانی از وی ترتیب داده است که البتّه این نسخه موجود نیست. نسخ موجود، همه بر اساس نسخه­ای که توسّط محمّد مسلم صنعی با همکاری لاله ملک شهید فراهم آمده، استنساخ شده است. شعر او را باید در زمرة ادبیّات تعلیمی شمرد، هرچند بارقه­هایی از زهد و عرفان نیز در آن دیده می­شود. عشق در زبان او، عشقی آمیخته با حجب و حیاست. شاعر نه چون شاعران سبک عراقی به وصف امردان می­پردازد و نه چون شاعران سبک هندی، دیوانش آمیخته به شهرآشوب­سرایی و مادّه تاریخ نویسی است. هر چند در بعضی از نسخ، در پایان دیوان، اشعاری شبیه به شهرآشوب دارد، امّا این اشعار محدود و انگشت­شمارند. سبک بیان غنی در سروده هایش کاملاٌ مطابق با خصیصه های بارز سبک هندی است. شعر او نیز به تبع سایر شاعران سبک هندی شعر مضمون است نه موضوع ؛ مضامین اعجاب انگیز این شاعر درویش مسلک مدح گریز در غزلیات و تک بیتی های ناب و بکرش آشکار می شود. مضامین بدیع ، خیال انگیز و باریک او که در زمینة اخلاق، تصّوف، فقر و ماورائیّت است؛ گاه آمیخته با تعقید و ابهام است . دیوان اشعار او سراسر مشحون است از نازک بندی ها ، تعبیرات و اصطلاحات و ترکیبات ویژه و ارسال المثل های ناب. او شاعری مستند و مسلمّ است از این روی عدة کثیری ازسخنوران به تضمین اشعار او پرداخته اند. انواع زیورهای لفظی و معنوی با بسامد های گوناگون چاشنی سخنش شده و بر حلاوت معانی و لطافت الفاظ وی افزوده است.دیدگاه او در مورد شاعری ، ذمّ سرقت و تکرار و ضرورت تلمّذ نزد استادان فن از اشعارش دریافت می شود.

در این تصحیح،کوشیده شد تا با استفاده از پنج نسخة موجود (به استثنای نسخه­ای که کاملاً ناخواناست)، به تصحیح دیوان غنی پرداخته شود. این پنج نسخه، در حقیقت، استنساخ از دو نسخة متفاوتند. نسخة اساس (نسخة کتابخانه­ی ملّی)، و دو نسخة دیگر نیز، بر همین اساس به لحاظ تقدیم و تأخیر اشعار و نیز ترتیب ابیات در هر شعر، مشابه هم هستند. در میان نسخ سه­گانه، یکی از نسخه­ها، پر از اغلاط نگارشی است که مشخّصاً از کم دقّتی کاتب رخ داده است. در این نسخه، واو عطف، به ندرت به صورت مستقل نوشته می­شود. مثلا واو عطف در میان دو واژة «سر» و «کار»، نوشته نمی­شود و به صورت «سرکارش» ضبط می­شود. در ضبط نسخة اساس، بعضی کلمات نظیر راه نما، به صورت منفک از هم نوشته می شوند ولی کلماتی نظیر بیهوشی به هم چسبیده نوشته می­شود. این دیوان در مجموع شامل149 غزل، 76 قطعه، 78رباعی و460 تک بیتی است. اشعار به هم پیوسته، در حدّ غزل های بلند ، کمتر دارد. او غالب مضامین خود را در قالب تک بیتی آورده است . قطعات وی نیز اغلب سه یا چهار بیتی و بعضاً دو بیت است. رباعیاتش متوسّط است و در قصیده و مثنوی موفقیّتی ندارد.