1-5-1-6 نقش OMPs در چسبندگی 28

1-5-1-5 نقش (neutrophil – activating protein) NapA در چسبندگی 29

1-6 فاكتورهای بیماریزا 31

1-6-1 اوره آز 31

1-6-2 لییپو پلی ساكارید و نقش آن در بیماریزای 32

1-6-3 پروتئین (cytotoxinn – associated gene) CagA 32

1-6-4 نقش CagA در سرطانزایی معدی 32

1-6-5 VacA (سیتوتوكسین واكوئله كننده) 33

1-6-6 IceA 34

1-6-7 نقش حركت و شكل مارپیچی باكتری در بیماریزایی 34

1-6-8 سایر آنزیم های هلیكو باكتر پیلوری 35

1-6-8-1 كاتالاز 35

1-6-8-2 فسفولیپاز 35

1-6-8-3 پروتئاز 35

1-6-9 جذب آهن 36

1-7 مكانیسم بیماریزایی 37

1-8-ایمنی زایی توسط هلیكو باكتر پیلوری 40

1-9 تظاهرات بالینی 41

1-10 ارتباط بیماریهای مختلف هلیكو باكتر پیلوری 44

1-10-1 بیماری های عروق قلبی 44

1-10-2 كم خونی فقر آهن 44

1-10-3 سرطان حنجره 45

1-11 تشخیص 45

1-11-1 روش تهاجمی (Invasive) 46

1-11-2 غیر تهاجمی (Non-Invasive) 50

فصل دوم

مواد مورد نیاز و روش كار

2-1 جامعه مورد مطالعه 54

2-2 مواد مصرفی و روش انجام آزمایش 55

2-2-2 مراحل جمع آوری بیوپسی های معده 55

1-2-3 استخراج DNA از بیوپسی های معده 57

2-2-4 بررسی ژن هایhpa A,babA2 ,hsp 70با روش مولکولی PCR 59

فصل سوم

نتایج 66

فصل چهارم

بحث 75

نتیجه گیری 79

پیشنهادات 79

منابع 80

خلاصه انگلیسی

چکیده

مقدمه:

هلیكو باكتر پیلوری از مهمترین پاتوزن های معده در انسان می باشد. ژن هایBabA2HpaHsP,در اتصال به سلولهای اپیتلیال معده و بیماریزایی باکتری ضروری می باشند.میزان فراوانی این ژن ها در مناطق جغرافیایی مختلف متفاوت است. هدف از این مطالعه ارزیابی فراوانی ژنهایBabA2،Hsp Hpaدر ایزوله های هلیكو باكتر پیلوری جدا شده از بیوپسی های معده و ارتباط آنها با گاستریت، اولسر و سرطان معده صورت گرفت.

روش بررسی:

نمونه بیوپسی معده توسط متخصص گوارش از بیماران مبتلا به اختلالات گوارشی گرفته شده

ویك نمونه به منظور انجام تست اور ه آز و بررسی هیستو پاتولوژی و نمونه دیگر به منظور استخراجDNA به آزمایشگاه ارسال شد. پس از استخراجDNA فراوانی ژنهایHpa,BabA2،Hpaبا استفاده از پرایمرهای اختصاصی آنها وروش مولکولی PCR بررسی شدند.

یافته ها:

در بین 80 بیمار آلوده بههلیكو باكتر پیلوری، 36 بیمار دچار گاستریت، 18 بیمار دچار سرطان معده، و 26 بیمار دچار زخم معده بودند واز 80 نمونه بیوپسی معده مورد بررسی، 51 نمونه (63%) از نظر ژن مثبت بودند. فراوانی ژنBabA2در هلیکو باکتر پیلوری جدا شده از بیوپسی بیماران در سرطان معده (8/13%) و در گاستریت (2/26%) و زخم معده (8/23%) بود.و همچنین 49نمونه (61%) از نظرژنHspمثبت بودند. 49نمونه (61%) از نظرژنHspمثبت بودند. فراوانی ژنHspدر هلیکو باکترپیلوری جدا شده از بیوپسی بیماران مبتلا به سرطان معده (10%)، مبتلا به گاستریت (2/26%) و مبتلا به زخم معده (25%) بوده است 49نمونه (61%) از نظرژنHspمثبت بودند. فراوانی ژنHspدر هلیکو باکترپیلوری جدا شده از بیوپسی بیماران مبتلا به سرطان معده (10%)، مبتلا به گاستریت (2/26%) و مبتلا به زخم معده (25%) بوده است بیماران

مبتلا به سرطان معده (10%)، مبتلا به گاستریت (2/26%) و مبتلا به زخم معده (25%) بوده است همچنین 57 نمونه (2/71%) از نظر ژنHpaمثبت بودند. فراوانی ژنHpaدرهلیکوباکتر پیلوری جدا شده از بیوپسی بیماران مبتلا به سرطان معده (12%) و مبتلا به گاستریت (31%) وزخم معده (5/27%) بوده است .ا رتباط معنی داری بین حضور این ژن ها و نوع پاتولوژی معده مشاهده نشد.(p>0/05 )

نتیجه گیری:

در این مطالعه فراوانی ژن هایbabA2, hpaوhspدر نمونه های زخم معده و گاستریت بیشتر بود. و لی رابطه معنی دار آماری بین حضور ژن ها و نوع پاتولوژی ناشی از هلیكو باكتر پیلوری مشاهده نشد. علت تفاوت فراوانی این ژن ها در مطالعات مختلف می تواند ناشی از تفاوت در تنوع جغرافیایی یا استفاده از پرایمر های مختلف جهت ردیابی این ژن ها باشد.

واژه های كلیدی:

هلیكو باكتر پیلوری، ژنBabA2، ژنHpa, ژن Hsp زخم پپتیک , سرطان معده

مقدمه: