بهره گرفتن از تنظیم کننده های رشد گیاهی

در چند دهه گذشته با انجام تحقیقات متعدد در زمینه زیست فن آوری[1] کشاورزی، این بخش دارای جایگاه مهم و با ارزشی شده است. این روش این امکان را فراهم می سازد که با بهره گرفتن از فنون مختلف از قبیل دست ورزی ژنتیکی[2]، کشت بافت[3] و کشت سلول گیاهی در شرایط درون شیشه‏ای[4]، گیاهانی با ساختار ژنتیکی متفاوت و در نتیجه واریته‏های با عملکرد بیشتر و مقاوم به آفات و بیماری‏ها و علف های هرز و متحمل به تنش‏های محیطی، تولید نماید (چاولا[5]، 2000). شیوه کشت بافت گیاهی طیف وسیعی از روش‏ها را شامل می شود. از جمله این روش‏ها، باززایی از بافت‏های جنینی، قطعات سایر بافت‏ها، کالوس، سلول‏های جدا شده و یا پروتوپلاست را می توان نام برد. باززایی گیاهک[6] از طریق کشت بافت یک نیاز اساسی برای استفاده ژنتیک مولکولی است. یکی از روش‏های کشت بافت، باززایی گیاهک‏ها است که از طریق تشکیل گیاهک‏ها با القاء ساقه‏های نابجا[7]، جنین های رویشی[8] و یا جوانه‏های جانبی[9] امکان پذیر می شود. در این صورت ساقه‏های نابجا یا جنین های رویشی از کالوس و یا به طور مستقیم از ریز نمونه بدست می آید (پیریک، 1985). این روش می تواند به منظور بهبود و اصلاح گیاهان[10]، تولید گیاهان عاری از عوامل بیماری زا یا پاتوژن[11]، نگهداری ژرم پلاسم[12]، تکثیر انبوه[13] و تولید و تکثیر همگروه‏ها[14] (گیاهانی با ساختار ژنتیکی یکسان) مورد استفاده قرار می گیرد (لویولا و وازکوز[15]، 2006). روش های کشت بافت بر این حقیقت تاکید دارد که خیلی از سلول های گیاهی، پتانسیل و ظرفیت دارند که قادر به باززایی یک گیاه باشند که به آن توتی پوتنسی[16] می گویند (آکین آیدو و همکاران[17]، 2009). فاکتورهای مهمی که در کشت بافت باید مورد توجه قرار گیرند شامل موقعیت فیزیولوژی گیاه مادری، انتخاب ریزنمونه، مبدا و اندازه ریزنمونه[18]، انتخاب محیط کشت مناسب برای ریزنمونه، قطبیت و تعادل هورمونی در محیط کشت می باشند.

کشت بافت شامل مراحل زیر می باشد: الف) تهیه ریزنمونه و گندزدایی ریزنمونه، ب) تولید کالوس، ج) باززایی از کالوس (باززایی غیرمستقیم)، د) ریشه زایی، ه) سازگاری و انتقال به گلخانه (تاجی و همکاران، 2003). کالوس، توده‏ای از سلول‏های پارانشیمی بی شکل با دیواره سلولی نازک است که در شرایط طبیعی و یا در محیط کشت درون شیشه ای به صورت سازمان نیافته رشد می کند. هنگامی که گیاه زخمی یا بریده می شود، در محل زخم کالوس تشکیل می شود (پیریک، 1985). در روش باززایی غیر مستقیم عموما تولید گیاهان با واسطه کالوس صورت می گیرد. یعنی ابتدا بافت ریز نمونه وادار به تشکیل کالوس می شود و سپس از کالوس اندام زایی صورت می گیرد (شریفی و همکاران، 1389).

معمولا از پنج گروه تنظیم کننده های رشد گیاهی[19] در کشت بافت، بیشتر از اکسین‏ها[20]، سیتوکینین‏ها[21] و جیبرلین[22] استفاده می شود (شریفی و همکاران، 1389). پرآوری شاخه[23]، یک مرحله از فرایند ریزازدیادی است که به عنوان یکی از مراحل اصلی علم بیوتکنولوژی در نظر گرفته می شود. این فرایند تولید ʾʾشاخه از جوانهʿʿ از زمان کشف سیتوکینین و ترکیبات شبه سیتوکینین از طریق ساخت مصنوعی به دست آمد (دامیانو و همکاران، 2000). در اندام زایی مستقیم[24]، قسمتی از بافت گیاه (ریزنمونه) جدا شده و در شرایط عاری از آلودگی به محیط کشت مناسب منتقل می شود. سپس با تغییر غلظت مواد تنظیم کننده رشد در محیط کشت، اندام مورد نظر تشکیل می شود

[1] Biotechnology

[2] Genetic manipulation

[3] Tissue culture

[4] In vitro cell culture

[5] Chawla

[6] Plantlet

[7] Adventitious shoots

[8] Somatic embryos

[9] Axillary buds

[10] Plant modification and improvment

[11] Pathogens-free plants

[12] Germplasm storage

[13] Mass propagation

[14] Production and propagation of clones

[15] Loyola-Vargas and Vazquez- Flota

[16] Totipotency

[17] Akin-Idowu et al.

[18] Explant size

[19] Plant Growth Regulators

[20] Auxins

[21] cytokinins

[22] Gibberellin

[23] Shoot proliferation

[24] Direct organogenesis

ممکن است هنگام انتقال از فایل اصلی به داخل سایت بعضی متون به هم بریزد یا بعضی نمادها و اشکال درج نشود ولی در فایل دانلودی همه چیز مرتب و کامل و با فرمت ورد موجود است

متن کامل را می توانید دانلود نمائید

چون فقط تکه هایی از متن پایان نامه در این صفحه درج شده (به طور نمونه)

ولی در فایل دانلودی متن کامل پایان نامه

 با فرمت ورد word که قابل ویرایش و کپی کردن می باشند

موجود است