کشاورزی از نظر قدمت دومین تکنولوژی قدیمی در جهان می باشد. تنها جمع آوری ابتدایی مواد غذایی، شکار و ماهیگیری شاید قدیمی تر از آن باشند. کشاورزی اولین کوشش انسان برای تعادل با طبیعت برای تولید، جمع آوری غذا و بقولات برای اساسی ترین نیازهای اولیه خود بوده است. امروزه اهمیت کشاورزی کاهش پیدا نکرده، زیرا بیش از یک چهارم جمعیت جهان در کشورهای کم درآمد در آفریقا، آسیا، آمریکای لاتین و اقیانوسیه زندگی می کنند، این کشورها دارای مشترکات فراوانی هستند که از همه بالاتر داشتن یک اقتصاد فقیر کشاورزی است ( بلوم، 1981).

کوچک شمردن کشاورزی در یک کشور مستعد نه تنها تأمین غذا را تهدید می کند بلکه امنیت غذایی و سلامت غذا را نیز به شدت کاهش می دهد. از سوی دیگر بی توجهی به تربیت و جذب نیروی کارآمد در این بخش نیز به نوبه خود توسعه و بهره وری و در نتیجه توان رقابت با بخش های دیگر را کم می کند. از این رو برای ارتقای بهره وری شاغلان در هر بخشی از جمله بخش کشاورزی، برنامه های آموزشی اثربخش و توسعه انسانی از اهم نیازهاست ( بلوم،1981).

بدیهی است نقش دانشکده های کشاورزی در نیل به هدف مذکور انکار ناپذیر است. با توجه به اهمیت آموزش های کشاورزی در سطح دانشکده های کشاورزی که « عملی بودن » جزء لاینفک آن است. اهمیت دروس عملی و از جمله درس عملیات کشاورزی در مجموعه دروس دانشکده های کشاورزی و لزوم آگاهی نسبت به اثربخشی با میزان تحقق اهداف پیش بینی شده آن انکار ناپذیر است. بنابراین تحقیق حاضر با هدف تعیین اثربخشی درسی عملیات کشاورزی در سطح دانشکده های علوم کشاورزی دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی شهرستان خرم آباد به اجرا درآمده است.

تا چه اندازه نظام های آموزشی کشور به نیازهای فرد و جامعه پاسخ می دهند؟ تا چه اندازه این نظام ها با تحولات فناورانه، جهان گرایی اقتصاد و نیز تغییرات سیاسی و اجتماعی، به ویژه آنچه در محیط پیرامونی رخ می دهد هماهنگ هستند؟ تا چه اندازه رشد توانایی فردی و توسعه نظام های آموزشگاهی در جهت توسعه اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی کشور است؟ تا چه اندازه عملکرد فعالیت های آموزشی در سطح کلاس درس، مدرسه و نظام آموزشی از مطلوبیت برخوردار است؟ پاسخ به این سؤال ها و سؤالهای مشابه مستلزم استفاده از ساز و کار ارزشیابی آموزشی است. ارزشیابی آموزشی آیینه ای فراهم می آورد تا تصمیم گیران و دست اندرکاران فعالیت های آموزشی تصویری از چگونگی فعالیت ها به دست آورند، با بهره گرفتن از این تصویر، از نظام های آموزشی مراقبت بیشتری به عمل آورند تا در راستای پاسخگویی به نیازهای فرد و جامعه کیفیت نظام های آموزشی ارتقاء یابد (بازرگان، 1383).

ارزشیابی آموزشی کمک می کند نیازهای آموزشی شناسایی شود، براساس این نیازها، برای نظام های درسی و آموزشی هدف گذاری شده و برنامه های آموزشی مطلوب تدوین شود. سپس برای تحقق هدفها، سازماندهی لازم به عمل آید و انجام امور هدایت و رهبری شود (بازرگان، 1383).

گوبا و لینکلن (1989) ارزیابی را توافق کردن در باره ارزش یا شایستگی پدیده های آموزشی می پندارند. بنا بر تعریف پاتون (1997) ارزیابی برنامه عبارت است از گردآوری اطلاعات در باره فعالیت ها، ویژگی ها و بروندادهای برنامه به منظور قضاوت در باره برنامه، بهبود اثربخشی برنامه، و یا اطلاع رسانی برای تصمیم گیری جهت برنامه ریزی آینده. استافیل بیم و وبستر (1989) ارزشیابی آموزشی را فرایند تعیین، تهیه و فراهم آوردن اطلاعات توصیفی و قضاوتی در باره ارزش یا اهمیت هدفهای آموزشی برنامه ها، عملیات و نتایج آن به منظور هدایت تصمیم گیری، پاسخگویی و اطلاع رسانی تعریف می کنند(بازرگان، 1383).

مهمترین کاربردهای ارزشیابی آموزشی به شرح زیر است:

1- آگاهی دقیق تر نسبت به هدف های یادگیری و نتایجی که باید از برنامه ها و فعالیت های آموزشی به دست آید و تصمیم گیری در باره آنها.

2- حمایت از برنامه ها و فعالیت های آموزشی آغازین و جبرانی برای رفع کمبودها در نیل به هدف های آموزشی و توسعه انسانی؛

3- تقویت تعهد و دلبستگی افراد نسبت به فعالیت های آموزشی و در نهایت تحقیق هدف های آموزشی؛

4- فراهم آوردن زمینه لازم برای ایجاد ساختار، تشکیلات، جو سازمانی و توسعه نیروی انسانی مناسب برای تحقیق هدفها و در نهایت توسعه اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی کشور؛

5- پاسخگویی نسبت به فعالیت های آموزشی و اطمینان دادن به فرد و جامعه در قالب این فعالیت ها؛

6- اطلاع رسانی در باره فعالیت های آموزشی(بازرگان، 1383).

یکی از جنبه های مورد ارزیابی در نظام های آموزشی، ارزیابی اثربخشی است. مفهوم اثربخشی عبارت است از این که تا چه اندازه بروندادهای مطلوب حاصل شده است. به کمک مفهوم اثربخشی به این سؤال پاسخ داده می شود که تا چه اندازه برونداد نظام آموزشی از مطلوبیت مورد نظر برخوردار است (بازرگان،
1383).

1-2- بیان مسأله

آموزش حرفه ای بخشی از آموزش عمومی است که آموزش کشاورزی زیر شاخه آن محسوب می شود. آموزش کشاورزی از طریق افزایش و تغییر در دانش، بینش و مهارت فراگیران موجب افزایش بهره وری آنان می شود، هزینه های تولید را کاهش می دهد و فرصت های شغلی بیشتری را برای اشتغال افراد فراهم می آورد. برای توسعه کشاورزی، آموزش به تنهایی کافی نیست ولی بدون شک یکی از عوامل مهم و ضروری است. مطالعات و بررسی های زیادی که در رابطه با نقش آموزش نیروی انسانی در بالا بردن بازده اقتصادی سرمایه گذاری در آموزش نیروی انسانی است ( موحد محمدی، 1382).

آدام اسمیت (1976) در کتاب ثروت ملل، توانایی اکتسابی و مفید همه اعضای جامعه را جزئی از سرمایه ثابت قلمداد نموده است. آلفرد مارشال (1920) اقتصادان معروف دیگر معتقد است: با ارزش ترین همه سرمایه ها آن است که در افراد بشر سرمایه گذاری شده است (ارسلان بد، 1370).

مؤسسات آموزشی و از جمله دانشکده های کشاورزی نقش کلیدی در آموزش نیروی انسانی ماهر تأثیرگذار در روند توسعه کشاورزی هر کشوری ایفا می کنند. بدیهی است اکثر صاحب نظران آموزش کشاورزی معتقدند فعالیت های آموزشی در سطح دانشکده های کشاورزی باید توام با کار عملی در سطح مزرعه باشد و یادگیری از طریق عمل مورد تأکید قرار گیرد چرا که آموزش های عملی بیش از سایر روش های آموزش در یادگیری یا تغییر نسبتاً پایدار رفتار بالقوه فرد موثر است. این بدان دلیل است که آموزش های عملی از جمله عملیات کشاورزی- مبتنی بر تجربه یعنی تأثیر متقابل فرد و محیط در یکدیگر است یعنی فرد از محیط (مزرعه) تأثیر پذیرفته و بر آن تأثیر می گذارد. در برخورد فرد با محیط برای یادگیری، اعضای حسی، دستگاه های عصبی، تجربه های قبلی، تمایلات و گرایش ها و هدفهای یاد گیرنده نقش مؤثری به
عهده دارند. در واقع کل شخصیت فرد در تمام ابعاد خود در آفریند تعامل قرار می گیرد و تغییر پیدا
می کند( شعبانی، 1371).

در طی آموزش های عملی کشاورزی در سطح مزرعه، در حقیقت شرایطی برای یادگیری و تغییر رفتار دانشجویان فراهم شده است به گونه ای که آنان فعالیت های مختلفی را انجام داده و شرایط متعددی را تجربه می کنند با این حال که یک نکته مهم در آموزش های عملی کشاورزی همواره این بوده است که آیا شرایط ایجاد شده مطلوب بوده است یا نه؟ آیا دانشجویان با کسب تجارب و انجام فعالیت های تعیین شده در سطح مزرعه به هدف های آموزشی رسیده اند یا نه؟ به عبارت دیگر میزان تحقق اهداف پیش بینی شده درس عملیات کشاورزی (اثربخشی) چقدر است؟ در راستای پاسخ به این سؤالات و سؤالاتی از این قبیل تحقیق حاضر با موضوع بررسی میزان اثربخشی درس عملیات کشاورزی در دانشگاه های شهرستان خرم آباد شکل گرفته است.

1-3- اهمیت و ضرورت تحقیق

مؤسسات آموزش کشاورزی و از جمله دانشکده های کشاورزی نقش مهمی در فرایند توسعه کشاورزی ایفا می کند که از مهمترین آن تربیت افرادی است که دارای شایستگی کافی در زمینه ارائه خدمات توسعه روستایی و کشاورزی نظیر ترویج کشاورزی، تحقیق و آزمایش، تأمین نهاده ها، ایجاد بازاریابی، اعتبارات، تعاونی ها و نظایر آن می باشند. از آنجا که احتمالاً اکثر دانشجویان دانشکده های کشاورزی به طور مستقیم و غیرمستقیم درگیر کار با مردم روستایی خواهند شد صاحب نظران آموزش های حرفه ای کشاورزی مؤکداً توصیه می نمایند تربیت دانشجویان کشاورزی باید واجد چهار ویژگی باشد، اول این که آموزش باید
حتی الامکان با فرصت های اشتغال و شرایط مناطق روستایی متناسب و مرتبط باشد، دوم این که آموزش بجای محور قرار دادن مطالب آموزشی یا تولیدات، باید مردم را محور قرار دهد و سوم این که توجه به آگاهی از جنبه های اقتصادی- اجتماعی زندگی روستایی همراه با بهاء دادن به نقش کشاورزی در اقتصاد روستا را مدنظر قرار دهد و به عنوان مهمترین ویژگی آموزش کشاورزی به جای نظری باید عملی و کاربردی بوده، یادگیری از طریق عمل مورد تأکید قرار گیرد(یغما، 1374).

ممکن است هنگام انتقال از فایل اصلی به داخل سایت بعضی متون به هم بریزد یا بعضی نمادها و اشکال درج نشود ولی در فایل دانلودی همه چیز مرتب و کامل و با فرمت ورد موجود است

متن کامل را می توانید دانلود نمائید

چون فقط تکه هایی از متن پایان نامه در این صفحه درج شده (به طور نمونه)

ولی در فایل دانلودی متن کامل پایان نامه

 با فرمت ورد word که قابل ویرایش و کپی کردن می باشند

موجود است