3-3- نمونه و روش نمونه گیری 48

3-4- ابزار جمع آوری اطلاعات و اندازه گیری 49

3-5- روش اجرای پژوهش 50

3-6- روش تجزیه و تحلیل داده ها 52

فصل چهارم یافته های پژوهش

4-1- مقدمه 54

4-2- توصیف داده ها 54

1-مرحله پیش آزمون ….. 54

2-مرحله پس آزمون ……… 55

4-3- تحلیل داده ها 56

فصل پنجم بحث و نتیجه گیری

5-1- بحث و نتیجه گیری 60

5-2- محدودیت پژوهش 63

5-3- پیشنهادهای پژوهشی 64

5-4-پیشنهادهای کاربردی 64

منابع…………….66

پیوست 71

چکیده

پیوند زوج ها آغازگر رسمی اجتماعی است که تداوم آن موجب استحکام بنیاد خانواده است. امروزه همسران در جهتافزایش صمیمیتو بهبود روابط زناشویی از مداخلات و آموزشهای تخصصی بهره می گیرند.

هدف کلی پژوهش حاضر بررسی اثربخشی زوج درمانی شناختی- رفتاری گروهی بر پربارسازی روابط زناشویی زوجین است. پژوهش حاضر از نوع طرح آزمایشی آزمون و پس آزمون است. جامعه آماری پژوهش شامل والدین کودکان مهد کودکی واقع در شهر تهران در سال 1393، می باشد. نمونه آماری شامل 80 نفر از والدین(40 زوج) است که به شیوه نمونه گیری تصادفی انتخاب و به حکم قرعه در دو گروه آزمایش(20 زوج) و گروه گواه(20 زوج) جایگزین شدند. زوجین گروه آزمایش به مدت 10 جلسه 90 دقیقه ای تحت آموزش زوج درمانی گروهی مبنی بر رویکرد شناختی-رفتاری قرار گرفتند.ابزار پژوهش پرسشنامه رضایت مندی انریچ بود که آزمودنی ها قبل و بعد آموزش زوج درمانی آن را تکمیل نمودند. نتایج نشان داد که آموزش زوج درمانی گروهی مبنی بر رویکرد شناختی-رفتاری بر رضامندی زناشویی زوجین به طرز معناداری اثر مثبت داشته و رضامندی زناشویی زوجین را افزایش داده است.

مقدمه
ازدواج به عنوان مهمترین و عالیترین رسم اجتماعی برای دستیابی به نیازهای عاطفی افراد همواره مورد تایید بوده است. رابطه زناشویی می تواند دستمایه و در غیر این صورت منبع تالم باشد.

مشکلات مربوط به صمیمیت، اغلب دلیل اصلی روابط شکست خورده به شمار می روند. در بسیاری از موارد ممکن است مشکل اصلی مراجعان اشتغال ذهنی با صمیمیت باشد که فرد مساله خود را به صورت مشکل در روابط نزدیک یا تعهد در روابط بیان می نماید.

اگرچه برخی از زوج ها ممکن است اختصاصا صمیمیت را به عنوان آماج درمان ذکر نکنند، اما وقتی همین زوج ها ابزارهای سنجش مربوط به کیفیت، رضایت یاسازگاری زناشوییرا تکمیل کنند، اغلب یک یا چند مولفه از نیاز به صمیمیت را برای خودشان مشکل زا تشخیص می دهند(باگاروزی[1]، 2001).

صمیمیت در ازدواج باارزش است، زیرا تعهد زوجین نسبت به ثبات ارتباط را محکم می کند و به طور مثبتی با سازگاری و رضایت زناشویی همراه است(هلر[2] و وود[3]، 1998).