مقدمه:
واژه پلاسما که تا دیروز معرف حالت چهارم ماده بود، خیلی زود توانست مبدل به
نامی فراگیر در صنایع درگیر با فرزندان علوم پایه یعنی رشته های مهندسی و
پزشکی شود . به طوری که امروزه حتا بیشتر تحقیقات فیزیکدانان پلاسما نه درباره
ماهیت آن که در جهت گسترش روشهایی است که نتیجه ی آن در حوزه های
کاربردی این علم کارساز می شود . به این ترتیب امروزه کمتر شاخه ا ی از مهندسی
را میتوان پیدا نمود که فرآیندهای پلاسمایی در آن کاربرد نداشته باشند.
در این میانمهندسی شیمیبا شاخه های گسترده و انشعاب هـای فـراوانش کـه تـا
میانه ی سایر رشته ها پیش رفته است، شاید به نوعی بیشتر ا ز باقی علوم مهندسـی
با انواع کاربردی پلاسما سروکار داشته باشد .
سنتز و تولید مواد مورد نیاز ا ز مواد اولیه، حذف آلاینده هـا و کوشـش بـ رای حفـظ

محیط زیست و اکوسیستم، پلیمریزاسیون، پوشـش دهـی سـطوح و حتـا فرآینـدهای
انجام شونده در مقیاس نانوتکنولوژی که بعـضا در ایـن رشـته ا نجـام و بررسـی مـی
شوند، به کار بستن متدهای نوین عملیاتی با کیفیـت کـار و بـازدهی بـالاتر، هزینـه
تمام شده مناسب تر و ایجاد محصولات واسط کمتر و در نتیجـه جلـوگیری ا ز آلـوده
گی و ضایعات کمتر را ایجاب می کند.
استفاده ا ز یک محیط پلاسمایی در داخل رآکتورها بـه جـای عملیـات و فرآینـدهای
کلاسیک همچون استفاده ا ز مبدل، بویلرها و سایر روشهایی کـه بـا تولیـد و ا نتقـال
انرژی، دستیابی به انرژی اکتیواسیون مورد نیاز بـرا ی حرکـت سیـستم شـیمیایی را
فرآهم می آورد، ایده ایست که نه تنها دیگر نو نمی باشد کـه انـدک انـدک بـه یـک
روش مهم و قابل قبول تبدیل شده است و حتا شـگفت آور نیـست ا گـر روزی جـای
روشهای قدیمی را گرفته و یا در کنار آن ها به کار گرفته شود.