با عنایت به شکایت شاکی و نظریه پزشکی قانونی و اذعان مامور به تیراندازی به سمت موتور سیکلت،هرچند علت آن را متوقف کردن وسیله عنوان داشته و با توجه به حالت تیراندازی و اینکه مقررات قانون به کارگیری سلاح در ماده ۶ را به طور کامل رعایت ننموده و اصلاً ایستگاه ایست و بازرسی وجود نداشته و همچنین موتور سیکلت نه مسروقه بوده و نه حامل افراد متواری یا اموال مسروقه و یا کالای قاچاق نبوده و جرم سرقت کیف قاپی را نیز مشاهده ننموده و مامور در اظهاراتش بیان داشته که اوایل خدمت بوده و آموزش کافی جهت تیراندازی را نگذرانده،لذا با توجه به مراتب فوق دادگاه اتهام تیراندازی بر خلاف مقررات را که منجر به مجروحیت شاکی(م ی)گردیده را محرز دانسته و با استناد به مواد ۵۵۹ و ۷۱۳ و تبصره ۲ آن از قانون مجازات اسلامی مصوب ۹۲ و با رعایت مواد ۱۷ و ۱۸ و ۳۸ (بند ث)و ۴۴۸و۴۴۹و۴۶۲و۴۸۸و۴۹۲و۵۵۸ از همان قانون و نیز با استناد به ماده ۴۱ از قانون مجازات جرایم نیروهای مسلح و با رعایت مواد ۱و۲و۳و۹و۱۳۲ همان قانون و وجود جهات مخففه مانند فقدان سابقه کیفری مؤثر، مامور مذکور را علاوه بر جبران خسارت وارده به پرداخت ده میلیون جزای نقدی بدل از حبس مقرر در قانون در حق دولت و پرداخت دو فقره یک دهم دیه کامل بابت دو جراحت نافذه(سوراخ ورود و سوراخ خروج گلوله)مجموعاً دو دهم دیه کامل و نیز پرداخت پنج درصد دیه کامل بابت ارش پارگی روده باریک در سه نقطه و ارش پارگی ورید تهیگاهی مشترک و ورید تهیگاهی خارجی چپ و چهار درصد دیه کامل بابت ارش ضعف دائم جدار شکمی ناشی از جوشگاه معیوب باقی مانده از عمل جراحی،ظرف مدت دو سال قمری از زمان وقوع جرم در حق مجنی علیه(م ی)محکوم می کند.

پیوست شماره دو:قانون به کارگیری سلاح توسط مأموران نیروهای مسلح در موارد ضروری.((مصوب ۱۸/۱۰/۱۳۷۳ مجلس شورای اسلامی))

ماده۱- مأموران مسلح موضوع این قانون که به منظور استقرار نظم و امنیت و جلوگیری از فرار متهم یا مجرم و یا در مقام ضابط قوه قضائیه به تفتیش،تحقیق و کشف جرایم و اجرای احکام قضایی و یا سایر مأموریت‌ های محوله،مجاز به حمل و به کارگیری سلاح می‌باشند،موظفند به هنگام به کارگیری سلاح در موارد ضروری همه ضوابط و مقررات این قانون را رعایت نمایند.

تبصره:مأموران مسلح وزارت اطلاعات در اجرای وظایف محوله قانونی،‌در مورد به کارگیری سلاح ،مشمول این قانون می‌باشند.

ماده ۲ – مأموران مسلح این موضوع قانون این قانون باید شرایط زیر را داشته باشند:

۱-سلامت جسمانی و روانی متناسب با مأموریت‌ محوله.

۲- داشتن آموزش‌های لازم در راستای ماموریتهای محوله.

۳- تسلط کامل در به کارگیری سلاحی که در اختیار آنان گزارده می شود.

۴- آشنایی کامل به قانون و مقررات مربوط به کارگیری سلاح.

ماده۳ – مأموران انتظامی در موارد زیر حق به کارگیری سلاح را دارند:

۱)برای دفاع از خود در برابر کسی که با سلاح سرد یا گرم به او حمله نماید.

۲)برای دفاع از خود در برابر یک یا چند نفر که بدون سلاح هجوم می آورند ولی اوضاع و احوال طوری می‌باشد که بدون به کارگیری سلاح مدافعه شخصی امکان پذیر نباشد.

۳)در صورتی که مأموران مشاهده کنند که یک یا چند نفر مورد حمله واقع شده و جان آنان در خطر است.

۴- برای دستگیری سارق و قاطع الطریق و کسی که اقدام به ترور و یا تخریب و یا انفجار نموده و در حال فرار باشد.

۵- در موردی که شخص بازداشت شده یا زندانی از بازداشتگاه یا زندان و یا در حال انتقال فرار نماید،از اقدامات دیگر برای دستگیری و یا توقیف وی استفاده کرده و ثمری نبخشیده باشد.

تبصره:آیین نامه اجرایی این بند توسط وزارتخانه های کشور و دادگستری تهیه و پس از تصویب هیئت وزیران به اجرا گذاشته خواهد شد.

۶- برای حفظ اماکن انتظامی(مقر نیروهای انتظامی از قبیل مرکز فرماندهی،ستاد،پایگاه،پاسگاه،انبار سلاح مهمات و مرکز آموزشی).

۷- برای حفظ سلاحی که جهت انجام مأموریت‌ در اختیار آنان می‌باشد.

۸- برای حفظ اماکن طبقه بندی شده به ویژه اماکن حیاتی ‌و حساس در مقابل هر گونه هجوم و حمله جهت ترور،تخریب،آتش سوزی،غارت اسناد و اموال،گرونگانگیری و اشغال.

۹- برای جلوگیری و مقابله با اشخاصی که از مرزهای غیرمجاز قصد ورود یا خروج را داشته و به اخطار مأموران مرزبانی توجه نمی نمایند.

۱۰- برای حفظ تأسیسات،تجهیزات و اماکن نظامی و انتظامی و امنیتی.

تبصره ۱- در موارد فوق در صورت اقتضای شرایط،اخطار قبلی الزامی است.

تبصره ۲- نیروهای مسلح در مواردی که چارچوب بندهای مذکور مأموریت‌ داشته باشند،مجاز به استفاده از سلاح می‌باشند.

تبصره ۳- مأموران مسلح در همه موارد مندرج در این قانون در صورتی مجازند از سلاح استفاده نمایند که اولاً چاره ای جز به کارگیری سلاح نداشته باشند،ثانیاًً در صورت امکان مراتب:

الف- تیرهوایی

ب – تیراندازی کمر به پایین

ج – تیراندازی کمر به بالا را رعایت نمایند.

ماده ۴- مأموران انتظامی برای اعاده نظم و کنترل راهپیمایی ها غیر قانونی،فرو نشاندن شورش و بلوا و ناآرامی هایی که بدون به کارگیری سلاح،مهار آن ها امکان پذیر نباشد حق به کارگیری سلاح را به دستور فرمانده عملیات،در صورت تحقق شرایط زیر دارند:

الف- قبلاً از وسایل دیگری مطابق مقررات استفاده شده و مؤثر واقع نشده باشد.

ب- قبل از به کارگیری سلاح با اخلال گران و شورشیان نسبت به کارگیری سلاح اتمام حجت شده باشد.