2-2- التزام به معاهدات و پیمان ها 20
2-2-1- ادله لزوم قراردادها 21
2-2-1-1- وفای عقود با غیر مسلمان. 21
2-2-1-2- وفای به عقود با کفار حربی.. 24
2-3- اصل تفاهم 28
2-3-1- دیدگاه اسلام در مورد تفاهم. 29
2-3-2- دعوت مقدمه تفاهم 29
2-4- اصل برابری ملت ها 30
2-4-1- ادله تساوی ملتها 31
2-5- اصل نفی سبیل 32
2-5-1- دلیل قرآنی.. 33
2-5-2- حدیث اعتلاء 34
2-5-3- اجماع. 34
2-5-4- مناسبت حکم با موضوع. 35
2-5-5- مصادیق فقهی مبتنی بر قاعده نفی سبیل.. 35
2-6- اصل عدم اعتماد و موالات به ظالمان وکافران 36
2-6-1- قرآن و دوستی با کفار 37
2-6-2- قرآن و عدم دوستی با کفار 39
2-7- تولی و تبری 43
2-7-1- ادله«تولی و تبری». 44
2-7-1-1- آیات قرآنی.. 44
2-7-1-2- روایات.. 45
2-7-2- خیر خواهی اسلام و تولی و تبری.. 45
2-8- اصل حمایت از مظلومان و محرومان 47
2-9- اصل صلح و هم زیستی مسالمت آمیز 49
2-9-1- ادله اصل هم زیستی مسالمت آمیز. 52
2-10- اصل عدم مداخله 56
2-10-1- دیدگاه اسلام. 59
2-11- اصل منع توسل به زور 59
2-11-1- جایگاه اصل منع توسل به زور در منظر فقها 60
2-12- آمادگی رزمی 66
2-12-1- ادله مشروعیت اصل آمادگی رزمی 67
2-13- اصل مجاهده (جهاد) با کفار 69
2-13-1- ادله جهاد ابتدایی 72
فصل سوم: ازدواج با کفار
3- ازدواج با کفار. 74
3-1- تاریخ تحریم ازدواج با بیگانگان در اسلام 75
3-2- نگاهی به آرای فقهای اسلام در زمینه ازدواج با بیگانگان 77
3-3- روایات وارده در مورد منع یا جواز ازدواج با بیگانگان 85
3-4- ازدواج با کنیزان غیر مسلمان 88
3-4-1- ازدواج زنان مسلمان با مردان غیر مسلمان. 92
3-5- ازدواج موقت مسلمان با بیگانه 95
3-6- نتیجه 100
فصل چهارم: روابط اقتصادی با کفار
4- روابط اقتصادی با کفار. 103
4-1- ربا بین مسلمان و کافر 103
4-1-1- ادله جواز ربا بین مسلمان و کافر. 105
4-1-2- ادله منع ربا میان مسلمان و کافر. 106
4-2- شفعه بین مسلمان و كافر 107
4-2-1- نقل و بررسی ادلّة مسئله. 108
4-2-2- نقل و بررسی ادلّة اثبات كننده شفعه كافر ذمی نسبت به مسلمان. 111
4-2-3- ممنوعیت شفعه كافر بر مسلمان حکم ثانوی است.. 113
4-3- وصیت مسلمان برای كافر 114
4-3-1- دسته بندی نظرات فقهاء 115
4-3-2- مستندات مسئله. 116
4-3-2-1- ادله جواز 116
4-3-2-2- ادلّة منع. 117
4-3-2-3- تبیین موضوع نسبت به كافر حربی.. 120
4-3-2-4- حكم وصیت به کافر در فقه مذاهب اهل سنت.. 121
4-4- نتیجه گیری 122
نتیجه گیری… 124
فهرست منابع.. 125
چكیده
انسان نیاز به زندگی اجتماعی دارد و نمی تواند بدون کمک اجتماع، نیازهای حیاتی خود را رفع نماید و با گذشت زمان و ایجاد نیازهای مشترک، نیاز به هماهنگی و وحدت در راستای حل مشکلات در راه رفع نیازمندی ها، بیشتر از گذشته احساس می گردد. اکثر اجتماعات دارای شریعت مخصوص به خود هستند و خواه نا خواه این عامل موجب تمایز افراد به مؤمن و کافر می شود. اسلام در خصوص مرزهای ارتباطی با کفار ضمن حفظ استقلال مسلمانان با رعایت اصول انسانی روابط با کفار را تعریف کرده است.
این پژوهش مرزهای ارتباطی با کفار را از دیدگاه مذاهب خمسه در چهار فصل کلیات، اصول روابط با کفار، ازدواج با کفار و روابط اقتصادی با کفار را مورد بررسی قرار داده است و به شکل توصیفی- تحلیلی به تبیین شباهت و تفاوت دیدگاه های موجود می پردازد.
واژگان کلیدی:ارتباط، حقوق، کفار، مرزها، مذاهب خمسه.
مقدمه
با اندکی دقت در مورد خود و دیگران به این نکته پی برده می شود به رغم تفاوت های متعدد و متنوع موجود در میان انسان ها در شکل ظاهری و خلق و خوی انسانی و صفات ظاهری دیگر، انسان ها در جسم و جان با یکدیگر وجوه مشترک دارند.
این اشتراک گاهی میان جمعی محدود یا گسترده از انسان ها و گاهی در میان همه افراد انسانی یافت می شود و هیچ امری حتی گرایش به دین خاصی قابلیت محدویت آن را ندارد.
همچنین انواع مختلف حیوانی از این امور مشترک مستثنی نیستند و علاوه بر این غرایز مشترک، صفات و طبیعت مختص به خود دارند. مقصود از این که انسان دارای سرشت مختص خود است، اثبات این نکته نیست كه انسان، حیوانی هم تراز با سایر حیوانات است و همانند هر یک از انواع آن، این نوع نیز ویژگی های فراحیوانی به طور مشترک در میان همه افراد بشر یافت می شود. این عناصر طبیعت مشترک انسانی از آغاز تولد در همه انسان ها به ودیعه نهاده شده است و عوالم محیطی و اجتماعی، سازنده یا از بین برنده آن نیست و تعلیم و تعلم، در پیدایش آن ها و نقشی بازی نمی کند و نقش عوامل یاد شده در طبیعت انسانی، نقش تقویت و تضعیف و یا جهت دهنده دارند.
آیات و روایات متعددی با صراحت و یا به طور ضمنی بر وجود حقیقت ویژه انسانی و طبیعت مشترک انسان ها و عناصر و ویژ گی های آن در بعد شناختی، گرایشی و توانشی دلالت دارد و آن چه که از همه بیشتر مورد تأکید قرار می گیرد، مسأله«فطرت الهی» است. روشن ترین آیه دال بر این حقیقت عبارت است از: «فاقم وجهک للدین حنیفاً فطرت الله التی فطر الناس علیها لا تبدیل لخلق الله؛ در حالی که به حق روی می آوری به طور هم سوی دین باش، با سرشت خدایی، که مردم بر آن سرشته است همگام باش، آفرینش الهی تغییر ناپذیر است» (روم/30).
همچنین «هوالذی خلقکم من نفس واحد» (او خداوند کسی است که شما را از نفس یکسان آفرید) (اعراف/ 189).
این آیه به صراحت از وجود نوعی فطرت الهی در انسان خبر می دهد، یعنی انسان با نوعی از سرشت و طبیعت آفریده شد که برای پذیرش دین آمادگی دارد و در مقابل دعوت انبیاء انسان ها بی تفاوت نبوده و در ذات خود، تمایل و کشش به سوی توحید دارند.
علاوه بر این آیه، در برخی از روایات نیز به فطرت الهی داشتن انسان تصریح شده است. امام باقر (ع) در توضیح روایتی از پیامبر (ص) که فرموده اند: هر نوزادی بر فطرت توحید زاده می شود. (کلینی، 1388، ج2، ص13). مقصود پیامبر آن است که هر نوزادی با این معرفت و آگاهی که خداوند خالق و آفریننده اوست متولد می شود. علی (ع) می فرماید: «یکتا دانستن پروردگار مقتضای فطرت انسانی است» (همان، ص12).
منظور از فطرت، تنها امور سرشتی منحصر به جنبه الهی و گرایش توحیدی انسان نیست؛ بلکه تمام گرایشات و شناخت ها و توانایی های اصیل و فطری فراوان را شامل می گردد و علت پر رنگ شدن و جلوه گری فطرت الهی بشر نسبت به سایر امور فطری، به خاطر اهمیت ویژه این عنصر و راز آلوده بودن آن است و از این گذشته منظور از فطرت «علم حضوری و شهودی بشر نسبت به خداوند» است. بر طبق این سخن همه انسان ها، حتی انسان های کافر به درجات مختلف از معرفتی حضوری و بی واسطه نسبت به خداوند برخوردارند (رجبی، 1378، ص69).
انسان کافر با توجه به فطرت الهی درونی خود، ناگزیر میل و گرایش به توحید و دین و تمام ضروریات آن دارد؛ اما به دلایل فراوانی این میل و گرایش را کتمان می کند و در درون خود می پوشاند و در حالی که با لذات الهی است و از وجود او آگاه است، آن را انکار می کند. البته این استدلال بیشتر متوجه مشرکین و بت پرستان می شود.
با اثبات نیک بودن سرشت مشترک انسان، این امر تنها عامل رفتارهایی که بر اساس آن شخصیت فرد ظاهر می گردد، نیست؛ بلکه شخصیت هر فردی شامل ویژگی های فردی او نیز می شود و معمول عوامل متعدد طبیعی و اجتماعی است. تفاوت های وراثتی، محیط و عوامل ماوراءالطبیعه و ذات انسان هر یک سهمی در شکل گیری شخصیت و شاکله فرد دارند.
پس ذات و فطرت الهی در عرض عوامل یاد شده در ساختار شخصیت فرد مؤثر است؛ در حالی که بکارگیری آن، تنها عامل اختیاری در بین این عوامل است. پس با بیان تفاوت فطرت و شخصیت، وجود تفاوت های فردی به معنای انکار فطرت نیست؛ اما با این حال، امور فطری و ذاتی به یک اندازه در افراد بیدار و شکوفا نمی گردد. به همین دلیل نمی توان سهم مشخص و ثابتی را برای عامل فطرت در عرض سایر عوامل در نظر گرفت.
لذا کافران با فطرتی از جنس فطرت مسلمان، ولی با شخصیتی متفاوت با شخصیت آنان، دعوت آخرین فرستاده پروردگار را رد کرده اند و این ممانعت از پذیرش دین حق، مستلزم کم رنگ شدن فطرت الهی نسبت به عوامل هم عرض که هر سه رنگ و بوی جبر می دهند می باشد. اما نباید با همین وضعیت از نقش اهم و مؤثرتر فطرت الهی غافل ماند؛ لذا شخصیت انسان امری است، اختیاری و نتیجه آن موجب برتری انسان ها نسبت به یکدیگر می شود و در قرآن به عنوان «تقوی» شناخته می شود.یکی از لوازم تقوی، احترام و تکریم همه انسان ها است؛ چون انسان اشرف مخلوقات است (ثم أنشأناه خلقاً آخر فتبارک الله احسن الخالقین (مؤمنون/14)؛ پس از آن -به دمیدن روح پاک- خلقتی دیگر ایجاد نمودیم، خداوند آفرین باش گفت: بر قدرت بهترین آفریننده) و خلیفه بر روی زمین است و از کرامت خاصی برخوردار است و آن چه را که بر روی زمین و در آسمان ها است، برای او خلق شده است و مسخر او گردانیدند (اشاره دارد به آیه «و سخر لکم ما فی السموات و ما فی الارض جمیعاً منه؛ همه آن چه در آسمان ها و زمین است، مسخر شما گردانید» (جاثیه/13)).
1-1- بیان مسأله
انسان بر میل فطری، زندگی اجتماعی دارد و نمی تواند بدون كمك اجتماع نیازهای حیاتی خود را رفع نماید و با گذشت زمان و ایجاد نیازهای فراوان مشترك و پیچیده تر، نیاز به هماهنگی و وحدت در راستای حل مشكلات در راه رفع نیازمندی ها، بیشتر از گذشته احساس می گردد. از سوی دیگر اكثر این اجتماعات دارای شریعت الهی منحصر به فرد هستند و خواه ناخواه این عامل موجب تمایز افراد این اجتماعات به دو گروه كافر و مؤمن می شود (احمدی، 1383، ص25).
این تقسیم بندی، احكام و آثار خاصی دارد و قلمرو وظایف دو گروه را از هم متمایز می سازد. به طور طبیعی یك نظام سیاسی- دینی، رویكرد سیاسی خود را بر اساس اصول و قواعد منتج از این آثار و لوازم ، مشخص می كند و روابط خود را بر طبق آن اصول و ایدئولوژی نشأت گرفته از آن منظم می سازد (شکوری، 1361، ص33 ).
در دنیای امروزی كه ارتباطات بسیار گسترده شده و جهان به دهكده ای است كه توسط انواع وسایل ارتباط جمعی به هم مرتبط اند و همچنین با توجه به این كه تعامل كشورهای مختلف با هم، نیاز به ارتباط اجتماعی بین المللی بیشتر نمود پیدا می كند. حال با توجه به تعامل كشورهای مسلمان علاوه بر ارتباط با كشورهای هم دین و مسلك خود ممكن است به ارتباط با كشورهای اهل كتاب و یا حتی كافر نیاز پیدا نمایند. می توان این پرسش های را مطرح نمود كه كافر كیست؟ تقسیم بندی انسان ها به مسلمان و كافر چه آثاری در میزان كیفیت روابط میان آنها می گذارد؟ آیا اسلام در مقایسه با سایر مكاتب و نظام های حقوقی معاصر از توانایی و مؤلفه های یك نظام كامل و جامع برخوردار است؟ (همان، ص30).
بر همین اساس، احكام و آثار هر كدام از این ارتباط از هم متمایز است و طبیعی است كه یك نظام سیاسی- دینی رویكرد تعامل سیاسی خود را بر اساس قواعد و اصول بدست آمده از این آثار و احكام مشخص می كند كه این پژوهش مسائل فوق را جوابگو خواهد بود (احمدی، 1383، ص29).
1-2- پرسش های تحقیق
1- اصول حاكم بر روابط بین الملل و مرزهای ارتباطی با كفار از دیدگاه فقه و حقوق اسلامی چگونه است؟
2- چه تفاوت ها و شباهت هایی میان مرزهای ارتباطی با کفار در فقه امامیه و فقه اهل سنت وجود دارد؟
1-3- فرضیه ها
ارتباط با كفار مانعی ندارد اما باید با نهایت دقت و احتیاط باشد.
[چهارشنبه 1399-10-17] [ 01:52:00 ب.ظ ]
|