«مفهوم تربیت تنها و تنها در انسان و به سبب قابلیت عقلی و توانایی شناخت و گزینش او شایستگی کاربرد دارد. واژه­ی تربیت را نه به معنای عادت دادن و نه صرف آموختن و نصیحت کردن و افزودن، بلکه در معنایی مرتبط با واژه­ هایی چون رشد، هدایت، تادیب و تزکیه به کار می­بریم که به مفهوم زمینه­سازی و مهیا کردن شرایط برای سلامت و نشاط و بلوغ همه­ی قوای انسانی است. رسیدن به این بلوغ هم در مسیر افزودن و هم کاستن است؛ تا در مسیر کمال مطلوب خداوند، با دست­یابی به تعقل، خود مدیریتی، خود کنترلی و خود شکوفایی بتواند، رسم بندگی را به جای آورد و ایمان و عمل صالح را با علم، مراقبت و توجه، به یقین و احسن عمل برساند.» (ادیب، 1390: 13 )توجه به تربیت توجه به حیاتی­ترین مقوله انسانی است؛ زیرا همه­ی سامان­ها و نابسامانی­ها و… به نوع تربیت باز می­گردد. تربیت دارای چند خصوصیت اصلی است که از جمله آن‌ ها مبتنی بودن تربیت بر اصول است. اصول در تربیت گزاره­های تجویزی هستند که از معرفت به حقیقت و ابعاد وجودی انسان ناشی می­ شود؛ به بیان دیگر اصول عبارت است از بایدهای ناشی از هست­های ساختاری انسان که راهنمای ما در تدابیر تربیتی هستند. (فرهادیان، 1372) از جمله این اصول در تربیت اسلامی، اصل اعتدال است. این اصل در یک معنای کلی پرورش همه­جانبه و متوازن تمام جنبه­ های وجود آدمی و اتخاذ تدابیر تربیتی بدون یک‌جانبه نگری و افراط و تفریط است. «با نگاهی گذار به متون دینی متوجه می­شویم تاکید ویژه­ای بر رعایت این اصل در همه­ی شئون زندگی شده است. این ارزش و مقام تا به حدی است که رعایت آن، موفقیت انسان­ها را در زندگی دنیوی و اخروی تضمین می­ کند. اگر انسان در اخلاق و رفتار و کردار خود معتدل شد و از آنچه مخالف این روش بود پرهیز کرد، نفس او با نفوس فلکیه شریک و از آن‌ ها کسب فیض خواهد کرد و به این وسیله به درجات عالی خواهد رسید.» (فرجی، 1380: 17 )

عصمت انبیا از ضرویات ادیان آسمانی است به عبارت دیگر همان طور که بعثت انبیا به حکم عقل، ضروری است عصمت انبیا همچنین ضروری است.

عصمت در مناط های گوناگون بحث می شود، عصمت در دریافت وحی و حفظ وحی و ابلاغ وحی. ولی مسئله مورد بحث، عصمت از خطیئه و اشتباه و معاصی حتی در حد صغیره است که به عصمت در ابلاغ وحی برگشت دارد. برای حل این مسئله به طور معمول و رایج از ادله عقلی در کتابهای کلامی و تفسیری بحث شده است و در کتب مخصوص به خود مورد کاوش و بررسی قرار گرفته است که اغلب این مباحث تکرار می شود گرچه به قلم نویسنده است ولی استدلال به همان شاکله رایج خود باقی مانده است.

گاهی آیات قرآن مورد بحث قرار می گیرند ولی بیشتر آن آیاتی که به ظاهر منافی عصمت است و دارای مفرداتی که نمی شود به انبیا نسبت داد مورد کنکاش قرار می گیرد .و هیچ استنباطی از قرآن برای اثبات عصمت یا دریافت زبان قرآن برای حل این مسئله انجام نمی گیرد.

ولی با تدبر در آیات مربوط به انبیا مشاهده می شود که قرآن قصد دارد مخاطبان خود را به سوی معرفتِ هر چه بیشتر  نسبت برگزیدگان خدا صوغ بدهد. شرح فضایِ بیوت انبیا و نحوه ی تولد و سیره ی معیشت و اصولِ حاکم بر زندگی این بزرگواران و نقل خطابات اللهی به آنها در سیاق و سباق خاصی از آیات قالب پیدا کرده است. که همه ی این جوانب گوناگون و زوایای مختلف در پی اثبات علمی خاص برای انبیا است که این علم شوونات متعددی دارد از جمله این شوونات عصمت است.

در این نوشته سعی شده است که این جوانب و زوایای زندگی انبیا مورد بررسی و تحقیق قرار بگیرد البته روایات نقل شده از اهل بیت عصمت و طهارت در منهج این نوشته به صورت تایید و تاکید است و حد وسط استدلال برای این مسئله قرار نمی گیرد چون جهت این مطلب روشن است. از طرف دیگر بیان قرآن، برهان مسئله است چون فهمیدن اعجاز فارق از نقل است و به خودی خود در اثبات ادعای نبوت کافی و وافی است پس وقتی شخص به این حقیقت نائل آمد که قرآن کلام اللهی است به تبع آن تمام مسائل برای

فساد اداری از چالش های اساسی دنیای امروز به شمار می رود که سلامت و موجودیت اجتماعات کوچک تر وحتی کلان انسانی، در سطح ملی و بین المللی را مورد تهدید قرار داده است. به همین جهت نیز تلاش برای شناخت نظری و همه جانبه آن، گام اول در طی مسیر مبارزه با این آفت جامعه بشری است. امروزه به واسطه گسترش ارتباطات و به هم تنیدگی سرنوشت ملت ها با یکدیگر و شکل گیری دهکده جهانی، لزوم مطالعه فساد و مبارزه با آن در سطح بین المللی ضروری می کند. اما از آنجا که این مسئله از یک سو با فرهنگ و هنجارهای یک جامعه و از سوی دیگر با قوانین و مقررات آن، ارتباط پیدا می‌کند، به طبع فساد اداری نیز باید در بستر همان فرهنگ و شرایط اجتماعی- اقتصادی- سیاسی، مورد مطالعه قرار گیرد. در کشور ما که شالوده و کلیت نظام اداری و نیز فرهنگ غالب آن، اسلامی می‌باشد، اکتفا به تحقیقات و پژوهش های بین المللی و اتکاء به راهکارهای آنان، به تنهایی ثمر بخش نخواهد بود. از این رو به مطالعات جامعه شناختی، سیاسی و اقتصادی در حوزه فرهنگ ایرانی- اسلامی نیاز است تا بتوان زمینه ها ی شکل گیری فساد اداری و اسباب مقابله با آن را، شناسایی و فراهم آورد. ضمن آنکه نمی توان از نتایج مطالعات و تجربیات و همکاری های بین المللی در این زمینه جهت دستیابی به نتیجه مطلوب صرف نظر نمود. از این رو پژوهش حاضر بر آن است تا با بررسی متون اسلامی، یعنی قرآن و احادیث اهل بیت(ع)، حوزه های مطالعه فساد اداری در این متون را مشخص نموده و با رویکرد تطبیقی به پژوهش های نوین، عوامل بوجود

بیشتری در روابط میان افراد دارد، و نه تنها امروز بلکه در گذشته نیز اساس معاملات و روابط تجاری مبتنی بر آن بوده است، این بدان جهت است که انسان طبعاً مدنی و اجتماعی است و نمی تواند به تنهایی نیازهای خود را برطرف سازد، از اینرو در کتب فقهی وحقوقی، بحث از بیع مقدم بر همه عقود دیگر مطرح می شود چندان که قواعد و شروط مربوط به آن،مبنای سایر تصرفات نیز واقع شده است.

در کتب مختلف و از نظر فقهای مختلف بیع اقسام بسیاری دارد که از جمله ی آنها بیع خیاری است، بیع خیاری یکی از عقود ریشه دار در تاریخ بشری است. در اجتماع همه افراد متملک نیستند تابه تنهایی بتوانند تمام نیاز های خود را برطرف کنند، همچنین نظر به این که ربا در اسلام حرام است واز طرفی مقتضیات اقتصادی جهان ایجاب می کند  که مردم از منافع و سرمایه ی خود نیز مانند سایر اموال استفاده نمایند، و به دلیل این که راه مستقیم عواطف مذهبیشان را جریحه دار می ساخته لذا به بیراهه دست زدند و به بیع خیاری متوسل شدند و برای دوری جستن از ربا بهتر دیدند که بیع خیاری را دست آویز قرار دهند.

از آنجایی که دین ما اسلام دین کاملی است و در هیچ زمینه ای نقطه کوری برای پیروان خود باقی نگذاشته است مگر در موارد استثنا، قطعا در زمینه ی اقتصاد هم قوانین مربوط به این علم را که علم  کلی و اساسی است را مشخص کرده، نگاهی به تاریخ نشان می دهد که بیع خیاری از دور دست ها در اجتماعات گوناگون وجود داشته است، ولی با توجه به محدود بودن معاملات اقتصادی گذشته کابرد زیادی از این نوع بیع متصور نبوده،اما در حال حاضر با توجه به گسترش معاملات اقتصادی بیع خیاری توسعه روز افزونی داشته،و طبعا اثرات نامحدودی بر اقتصاد ما خواهد داشت پس از وظایف دولت است که این عقد را بر پایه قوانین و موازین اسلامی بنا کند.

بیع خیاری در فقه شیعه و اهل سنت دارای سابقه ی بسیار طولانی است فقیهان امامیه از این عقد تحت عنوان بیع خیاری یا بیع شرط نام برده و فقهای عامه با نام های گوناگونی نظیر بیع الوفاء یا بیع المعامله  از

شریفه حدود پوشش، آثار و کارکردهای آن بیان گردیده است؛ در حقیقت، پوشش زن  ومرد مسلمان به فتوای همه ی مراجع معروف تقلید در این زمان یکی از ضروریات دین است.»

لزوم پوشیدگی براساس شش دلیل قطعی قابل اثبات است که هر یک به تنهایی برای اثبات ضرورت پوشش کافی است: – قرآن کریم، روایات شریفه، سیره ی اهل بیت علیه السلام، براهین عقلی، فطرت و طبیعت انسانی و تاریخ.

نکته مهم در بررسی پوشش از نظر دین مبین اسلام، این است که نگرشی مطابق با فطرت و هویت حقیقی زنان است که نه تنها یک بُعدی نبوده، بلکه همه­ی ابعاد و جوانب شخصیت زن ومرد مسلمان در بُعد مادی و معنوی را مدّ نظر قرار داده است. از این روی در این پایانامه، پوشش از دیدگاه قرآن کریم مورد بررسی قرار گرفته است.

بدون شك، پوشش زن در برابر مردان بیگانه، یكی از ضروریات دین اسلام است. قرآن كریم می‏فرماید: «و به بانوان باایمان بگو چشم‏های خود را فروپوشند و عورت‏های خود را از نگاه دیگران پوشیده نگاه دارند و زینت‏های خود را، جز آن مقداری كه ظاهر است، آشكار نسازند و روسری‏های خود را بر سینه خود افكنند و زینت‏های خود را آشكار نسازند؛ مگر برای شوهرانشان، پدرانشان، پدر شوهرانشان، پسرانشان، پسران همسرانشان، برادرانشان، پسر برادرانشان، پسر خواهرانشان، زنان هم‏كیششان، كنیزانشان و مردان سفیهی كه تمایلی به زنان ندارند و كودكانی كه از امور جنسی بی‏اطلاعند و پاهای خود را بر زمین نكوبند تا زینت‏های پنهانشان آشكار شود و همگی به سوی خداوند توبه كنید ای موءمنان؛ باشد كه رستگار شوید». افزون بر آن، در آیات دیگر، پوشیدگی كامل اندام، نیک و شایسته، با وقار و بدور از تحریک سخن گفتن و دوری از آرایش‏های جاهلیت نخستین،توصیه شده است.

در روایات نیز پوشیدن جامه بدن‏نما و نازك نزد نامحرم، آرایش و استعمال عطر در خارج از خانه اختلاط فساد برانگیز زن و مرد، دست دادن و مصافحه با نامحرم و تشبه به جنس مخالف منع شده است و مردان با غیرت، به هدایت و كنترل همسر و دختران، عفّت نسبت به زنان مردم و دوری از چشم‏چرانی توصیه شده‏اند.

پس معلوم شد كه تفاوت اساسی حجاب اسلامی با حجاب ادیان گذشته، در این است كه اسلام وجوب پوشش زنان را متناسب با شئونات انسان، با تعدیل و نظم مناسب و به دور از افراط و تفریط، سهل‏انگاری مضرّ یا سخت‏گیری بی‏مورد به جامعه بشری ارزانی داشته است. حجاب اسلامی همچون حجاب مورد توصیه پاپ‏ها، به معنای حبس زن در خانه یا پرده‏نشینی و دوری از شركت در مسایل اجتماعی نیست؛ بلكه بدین معناست كه زن در معاشرت خود با مردان بیگانه، موی سر و اندام خویش را بپوشاند و به جلوه‏گری و خودنمایی